به گزارش خبرگزاری حوزه، صد سال بعد وقتی نسلهای آیندهی بشریت تاریخ تحولات حساسترین نقطهی عالم را تورق میکنند، به پدیدهای محیرالعقول میرسند که شاید بیشترشان آن را باور نکنند؛ «طوفانالاقصی»!
آنان در آن روزگار با حوادثی آشنا میشوند که برایشان همچون افسانه است؛ افسانههایی که در این روزگار بارها جلوی چشمان ما تکرار میشود. آخر چگونه میشود رانیا غریبانه و بیصدا پیکر بیجان دو فرزندش را که خدا بعد از ۱۱ سال به او داده در آغوش بگیرد و آنها را کنار پدرشان به خاک بسپارد، اما ذرهای از «مقاومت و جهاد» عقب ننشیند؟!
آیا امکان دارد مردی فقط در چند دقیقه تمام هستیاش را ازدست بدهد؟! محمد ابوالقمصان همان پدری است که وقتی برای گرفتن شناسنامهی دوقلوهایش رفت، فکر نمیکرد آن زمان که به خانه برمیگردد با پیکر بیجان فرزندانش در کنار مادر شهیدشان مواجه شود!
آلاء دختر زیبای اهل غزه وقتی بهخاطر گرسنگی شهید شد، فقط ۵ سال از عمرش میگذشت؛ چرا بعد از شهادت او و ۱۵۰ کودک معصوم دیگر آن هم بهخاطر گرسنگی، کسی دست گدایی و ذلت به سمت شریرترین انساننماهای عالم دراز نکرد؟!
چگونه تنها باقیماندههای یک خاندان بعد از سالها سختیکشیدن برای خانهدارشدن، بر ویرانههای منزلشان نماز استقامت را قامت بستند و دوباره وارد کارزار با تمام عالم شدند؟!
آخر چگونه یک ملت دهها هزار فرزند خودش را در عصر ارتباطات، خاموش و بیصدا از دست بدهد و دربرابر سکوت ناجوانمردانهی همکیشان و همخونان و همنوعان، ذرهای اقتدارش تَرَک برندارد؟!
چرا این مردم با دیدن این همه مصیبتهای کمرشکن و داغهای طاقتفرسا، برای یکبار هم که شده علیه مبارزان و مجاهدان حماس، اعتراض و خروشی نداشتند و هرچه بود تقدیر بود و تکریم بود و دعوت به قیام و مبارزه؟!
آنان که صد سال بعد قصهی امروز ما را میخوانند، البته خواهند دید که چگونه این «ایمان عمیق» و این «استقامت مثالزدنی» بزرگترین مقدمات ظهور منجی موعود را فراهم کرد؛ بیداری جهانی علیه ظلم و در دفاع از مظلوم.
آنان در آن روزگار، تحقق عبارات حکیمانهی امامخامنهای را با تمام وجود لمس خواهند کرد: «قضیه فلسطین کلید رمزآلود گشودهشدن درهای فرج به روی امت اسلامی است.»
«نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَریبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنینَ.»
حجتالاسلام عباس بابایی
نظر شما